-محمدامین رضوانفر در حاشیه هفتمین نمایشگاه بین‌المللی ایران فارما گفت‌وگو با خبرنگار فانا در پاسخ به این سوال که مذاکرات شرکت‌های تولیدکننده مواد اولیه دارویی با سازمان غذا و دارو بر سر قیمت‌گذاری مواد اولیه دارویی به کجا رسید؟ توضیح داد: ما در شرکت تماد در مورد چند مولکول نظر متفاوتی نسبت به قیمت‌های اعلام شده از سوی سازمان غذا و دارو داریم و نظر ما این است که می‌شد قیمت‌های بهتری برای این مواد اعلام شود. بررسی‌هایی هم که روی قیمت‌های اعلامی سازمان غذا و دارو براساس شش نوع مکانیزم قیمت‌گذاری مواد موثره دارویی داشتیم، نشان می‌دهد که ظاهرا رویه ثابت و مشخصی برای قیمت‌گذاری مواد موثره دارویی در سازمان غذا و دارو وجود ندارد.
-وی افزود: برخی قیمت‌های اعلام شده با قیمت محصول وارداتی به شدت فاصله دارد و برخی قیمت‌ها نیز پایین‌تر از قیمت محصول وارداتی است و این نشان می‌دهد که رویه مشخصی در قیمت‌گذاری وجود نداشته است. در همین حال بسیاری از مواد موثره دارویی وارداتی از تولیدکنندگانی خریداری شده‌اند که دارای GMP و استانداردهای مناسب تولید نبوده‌اند و به همین دلیل هزینه آنها پایین‌تر شده است. به نظر می‌رسد سازمان غذا و دارو حتی براساس شیوه قیمت‌گذاری کاست پلاس نیز که مدعی است مبنای قیمت‌گذاری مواد موثره دارویی بوده، عمل نکرده است. در آخرین جلسه‌ای که با سازمان غذا و دارو داشتیم، توافقات خوبی در مورد یکی دو محصول انجام شد اما این کافی نیست. با قیمت‌هایی که اعلام شده قطعا برای سال بعد بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده مواد موثره دارویی تحت تاثیر شدید قرار می‌گیرند و شاید مجبور شوند تعداد قابل توجهی از محصولاتشان را کنار بگذارند، مگر اینکه توافق جدیدی برای اصلاح قیمت‌ها انجام شود.
-مدیرعامل شرکت تولید مواد اولیه داروپخش (تماد) عنوان کرد: به عنوان مثال سایت هندی فارماکامپس به عنوان یکی از مراجع قیمت‌گذاری سازمان غذا و دارو در حوزه مواد موثره دارویی اعلام شده این در حالیست که این سایت به‌روز نشده است و به همین دلیل نمی‌تواند مرجع درستی برای قیمت‌گذاری باشد. همچنین سازمان غذا و دارو باید رعایت اصول کیفیت و GMP را در زمینه تولید مواد موثره دارویی در قیمت‌گذاری این مواد لحاظ کند چرا که این موارد قطعا هزینه‌های تولید را افزایش می‌دهند. به عنوان مثال شرکت آتابای در ترکیه تولیدکننده ماده اولیه استامینوفن است که قیمت تولید آن سه برابر شرکت‌های هندی و چینی است. این شرکت عنوان می‌کند که براساس کیفیت و اصول GMP تولید می‌کند و به همین دلیل هزینه تمام شده آن بالاست و کشورهای زیادی را هم در اروپا تحت پوشش قرار می‌دهد. ما نیز به عنوان یک تولیدکننده مواد اولیه دارویی در کشور نمی‌توانیم خارج از استانداردهای کیفی تولید کنیم و بفروشیم.
-وی تاکید کرد: دو کشور چین و هند در حجم‌های بالا مواد اولیه دارویی را برای کل دنیا تولید می‌کنند و طبیعتا بهای تمام شده آنها پایین‌تر است اما آیا سازمان غذا و دارو در زمینه قیمت‌گذاری داروهای نهایی نیز صنعت داخلی را با صنایع هند و چین مقایسه می‌کند؟ اگر چنین باشد که به دلیل هزینه پایین‌تر باید داروهای نهایی موردنیاز خود را نیز از این دو کشور وارد کنیم. باید خلق ارزشی که طی سال‌ها در صنعت مواد اولیه دارویی رخ داده و عمق فناوری که در کشور ایجاد شده و هزینه‌های تحقیق و توسعه و … نیز در قیمت‌گذاری مواد اولیه دارویی لحاظ شوند. همچنین باید سهم صنعت در افزایش تاب‌آوری ملی نیز در قیمت‌گذاری دیده شود. همین صنعت بود که در دوران کرونا دست کشور را گرفت و جلوی تشدید برخی کمبودهای دارویی را گرفت. این در حالیست که بعضا شرکت‌های چینی و هندی برای اینکه تولید مواد اولیه دارویی در ایران صرفه نداشته باشد، قیمت‌های خود را به گونه‌ای تعیین می‌کنند که تولید این مواد در ایران صرفه اقتصادی نداشته باشد و پس از توقف تولید این مواد قطعا دوباره قیمت‌های خود را افزایش می‌دهند. باید نهاد سیاستگذار اقدامات حمایتی و تشویقی خاصی را در نظر بگیرد تا به صنعت ملی در این حوزه کمک کند تا اگر هم رقابت‌پذیر زیادی ندارد، بتواند رقابت‌پذیر شود.
-رضوانفر اظهار کرد: تقریبا تمام کشورهای برندساز اروپایی و حتی ژاپن، استرالیا و آمریکا بعد از پاندمی کووید سیاست‌های خود را به سمتی هدایت کرده‌اند تا دوباره خودشان بتوانند مواد موثره داروهای استراتژیک و اساسی را در کشورهای خودشان تولید کنند و فقط متمرکز و متکی بر هند و چین نباشند. این تغییر سیاست به دلیل مسائل سیاسی و افزایش تاب‌آوری ملی انجام شده است. به نظر می‌رسد در چنین شرایطی سیاست‌گذاری‌های کلان در ایران نیز باید به سمت و سویی باشد که باعث افزایش تاب‌آوری ملی شود.
